Upłynęły dwa lata od ukazania się intrygującej pracy kanadyjskich badaczy, w której pokazano, że pojedyncza substancja niszczy rozmaite komórki rakowe, a zdrowe pozostawia nietknięte.
Ta substancja to zwykły kwas dwuchloro-octowy (DCA), który może być używany doustnie w postaci roztworu wodnego soli sodowej NaDCA.
Przez chwilę głośno było o tym w mediach:

https://www.youtube.com/feature=player_embedded

Obecnie, DCA przechodzi testy kliniczne drugiego stopnia (na pacjentach) prowadzone przez Uniwersytet w Albercie w Kanadzie. Tutaj znajduje się oficjalna strona tych badań.

Oprócz oczywistej szansy ratowania ludzkiego życia badanie te oferują interesujące wyjaśnienie sposobu działania raka. Uczeni sugerują, że większość raków nie jest chorobą o podłożu genetycznym ale raczej metabolicznym. I to taką, na którą lekarstwo wymyślono i używano już dawno, ze znanymi skutkami ubocznymi.
Aby docenić prostotę pomysłu należy poznać kilka szczegółów oddychania komórkowego.

Każda żywa komórka w naszych ciałach potrzebuje energii do podtrzymywania czynności życiowych. Energia ta pochodzi ze strawionego pożywienia, które do komórek dociera w postaci cząsteczek glukozy. W procesie oddychania komórkowego energia zmagazynowana w wiązaniach chemicznych glukozy jest przenoszona do cząsteczek ATP (adenozyno-tri-fostoran).

https://www.youtube.com/feature=player_embedded

Normalnie oddychanie to rozpoczyna glikoliza w ciele komórkowym, a kończy oddychanie tlenowe w mitochondrium.
W wielu komórkach rakowych proces ten zatrzymuje się na glikolizie, bo kluczowy enzym (PDH) pozwalający na przeniesienie produktów glikolizy do mitochondrium jest zablokowany.
Glikoliza jest mało wydajnym sposobem wydobywania energii z glukozy. Dlatego komórka skazana tylko na glikolizę musi zużywać więcej glukozy dla podtrzymania życia. Zjawisko to jest wykorzystywane w najskuteczniejszej metodzie wykrywania komórek rakowych jaką jest pozytonowa tomografia emisyjna (PET).

Blokada PDH powoduje nadmierną polaryzację elektrostatyczną błony mitochondrialnej i uwięzienie wewnątrz mitochondriów substancji odpowiedzialnych za samobójstwo komórki. Dlatego komórki rakowe są odporne na chemiczne rozkazy samozniszczenia, a niektóre z nich uzyskują nawet biologiczną nieśmiertelność.

DCA odblokowuje enzym PDH. To przywraca normalne funkcjonowanie mitochondriów, normalizację potencjału elektrycznego ich błon oraz aktywację mechanizmów apoptycznych.
Na zdrowe komórki DCA nie ma żadnego zauważalnego wpływu aczkolwiek zażywanie nadmiernych ilości tej substancji w dłuższym okresie czasu może powodować zniszczenia nerwów obwodowego układu nerwowego.

Eksperymenty badania wrażliwości komórek rakowych na DCA polegają na użyciu mikroskopu konfokalnego do obserwacji zmian polaryzacji błon mitochondrialnych pod wpływem DCA. Kultury komórek rakowych już w kilka minut po zakropleniu roztworem NaDCA powracają do oddychania tlenowego ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Dodatkowe informacje dotyczące eksperymentu są dostępne DCA_supplement. Jeśli masz dostęp do mikroskopu konfokalnego i chciałbyś przyłączyć się do badań to prosimy o kontakt.

Uzupełnienie z 1/12/2010:
Obecnie uczestniczymy w badaniach sprawdzających czy komórki raka kości są podatne na DCA.

Zbigniew Karkuszewski, 5 stycznia 2009